کد مطلب:35481 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:202

«فسر علی بركه الله»

با بركت و نیكبختی كه از سوی خدا می رسد، روانه شو.

در آغاز نبرد «صفین»، نخست «علی (ع)»«معقل بن قیس ریاحی» را به فرماندهی جلودار سپاه- كه شماره اش به سه هزار تن می رسید- برگماشت. این افسر جوان- كه رئیس قبیله ی «بنی ریاح» بوده و شجاعتی به كمال داشت، در ارتش امیرالمومنین (ع) به سرداری رسید و مسئولیت های خطرناك و پر افتخاری را به عهده می گرفت. اینك ترجمه دستور امام (ع) كه به نام این سرباز فداكار پیرامون آداب جنگ صادر شده است:

به معقل، پیام است از پیشوا
كه او بر طلایه است فرمانروا

تو را من به تقوی سفارشگرم
خدا را به یاد تو می آورم

كه ناچار، روزی در آن پیشگاه
به اعمال امروز باشی گواه

كه ما راست مقصود زین ماجرا
بجوییم با جان، رضای خدا

تو چون با طلایه شدی پیشرو
به عنوان فرمانده از من شنو

همه پندها تا موفق شوی
سزاوار بر رحمت حق شوی

مشو هیچ بر جنگ آغازگر
كه خونریزی گردد گرفتار شر

از آن رو كه هرگز ندارم روا
شكسته شود صلح بر دست ما

دوم آنكه لشگر چو جوید سفر
پگاه و پسین است شایسته تر

كه گرما نسازد شما را تباه
پریشان نگردید از رنج راه

دگر آنكه شب، گاه آسایش است
نگهدار جانها ز فرسایش است

[صفحه 90]

ولی هر سپیده دمان هوشیار
به جان باش آماده ی كارزار

سوم، گاه درگیری هم گروه
نگهدار، لشگر به نزدیك كوه

كه نزدیك باشی به آب روان
نگهدار بر قله ها دیده بان

مبادا كه خود دشمن هوشیار
نماید شما را به غفلت، دچار

چهارم طلایه است چشم سپاه
به هنگام پیكار و آوردگاه

به چشم طلایه حرام است خواب
كه در خواب دشمن شود كامیاب

چون در خواب باشد طلایه سپاه
شبیخون زند خصم بد رسم و راه

بن نیزه كوبند شب بر زمین
چو در خیمه خفتند مردان كین

چو آن پاسبانان شب هوشیار
دمی خواب و بیدار و حاضر به كار

به پنجم كه چون جنگ را ساختید
به دشمن اگر از دو سو تاختید

درانداخته خصم را در خطر
از این كار گردید پیروزگر

ششم آنكه در دشت آوردگاه
ندارید نزدیك دشمن، سپاه

بدانسان كه در جنبش كارزار
طلایه در امواج گردد دچار

چنان هم نباید از او دور شد
كه بی ارج و ترسان و رنجور شد

تعادل به هر حال داری نگاه
چنین است آیین آوردگاه

به هفتم چو گشتید پیروزگر
فراری نباید كه بیند ضرر

كه تعقیب از خسته ی زخم دار
به مردان روا نیست در كارزار

بر افتادگان، حمله كردن خطاست
كه این كار اوباش پر مدعاست

به هشتم، زنان را به هنگام جنگ
نباید كه آلوده سازی به ننگ

كه گر مرد او با شما دشمن است
سزاوار ما احترام زن است

زنی گفت اگر بر شما ناسزا
وگر ناسزا گفت بر پیشوا

نباید كه از او برآری دمار
كه زن، خود ضعیف است و نابردبار

كه فرمود پیغمبر رهنما
زنی گفت اگر بر شما ناسزا

به خونسردی از جرم او درگذر
نباید كه بیند از این ره، خطر

گذشت آنكه در جاهلیت اگر
به مردی زنی كرد دشنام سر

چنان مرد از این كار شد شرمسار
كه ننگین از او گشت ایل و تبار

نهم آنكه پرهیز كن از نفاق
بكوشید همواره در اتفاق

[صفحه 91]

بدانسان كه گویی سپاه دلیر
نمایان شود همچو پیكان تیر

كه بر قلب دشمن رود بی گمان
چو تیری كه پر می كشد از كمان

امید است پیروز باشید و شاد
به هر جنگ با دشمن بدنهاد

[صفحه 92]

صفحه 90، 91، 92.